добровѣтьно

ДОБРОВѢТЬНО (1*) нар. Даровито, талантливо:

наипервѣѥ Аврамъ творца б҃а проповѣда и тъ ·а҃·, въ Ѥгѹпетъ съшедъ, числьныи и звѣздозаконьницю Ѥгѹптѩны научи. первии ѡбрѣтателе тѣмъ Халдѣ˫ане быша, ѿ Жидовъ наѹчишасѩ Финикѩне, ѿ ни<хъ> же Кадомонъ ты преложи Ѥлиномъ, Исиѡдъ же, добровѣтно ѹставивъ, прилѣписѩ Ѥлиномъ. (εὐφυῶς) ГА XIII–XIV, 33а.